• De gemeenschappelijkste emulsies in de kosmetische industrie (ongeveer 80 percenten) zijn degenen waarin de olie in water verspreid is (o/w). Zij zijn hoogwaterinhoud en bijgevolg laag in kosten. Deze emulsies worden goedgekeurd voor hun stabiliteit en flexibiliteit, evenals hun niet vettig, niet olieachtig gevoel. Anderzijds, w/o-bieden de systemen duurzamere emolliency, was-van weerstand, en barrièrebescherming aan. Zij spreiden gemakkelijker op huid uit, en verlaten vaak lubricious, rijk of olieachtig voel, goedgekeurd door rijpe cliënten en consumenten met droge, barrière-gecompromitteerde huid. Deze formules neigen minder rendabel te zijn, aangezien de oliën altijd duurder zijn dan water en deze types van emulsies over het algemeen moeilijker zijn te produceren.

• De hoge drukhomogenisator baseert zich hoofdzakelijk op drie herhaaldelijk bewegende duikers om een grote druk te produceren. De eerste en tweede homogeniserende kleppen zijn gehomogeniseerd en geëmulgeerd, en de materialen worden gelost van de lossingshaven om de materialen gevoeliger te maken en niet gemaakt.

• De belangrijkste functies zijn: verbeter de uniformiteit en de stabiliteit van het product; verhoog de houdbaarheid; verminder de reactietijd om heel wat katalysators of additieven te besparen; verander de consistentie van het product om de smaak en de kleur van het product te verbeteren

Hoe weten wij onze emulsie voldoende stabiel is?

• Een emulsie kon op elk ogenblik scheiden. De veelbetekenende tekens kunnen tijdens of spoedig na het maken van de lotion verschijnen of, deze tekens kunnen later maanden lijken, misschien wanneer een klant het product op vakantie aan een warmer klimaat neemt:

• Het afromen komt voor wanneer de oliefase migreert om een laag bij de bovenkant van de emulsie te vormen
• De uitvlokking is wanneer de druppeltjes van de oliefase zich bundelen maar zij treden niet in een groter druppeltje toe, dat de verschijning van een „pluizige wolk geeft“
• De samenvoeging is gelijkaardig aan uitvlokking maar de druppeltjes voegen met elkaar samen om een groter druppeltje te vormen
• De fasescheiding is het duidelijkste teken van emulsieinstabiliteit en impliceert de botsing en de samenvoeging van de druppeltjes die van de oliefase uiteindelijk in de zichtbare verschijning van afzonderlijke olie en waterfasen resulteren.